-
1 zawieść
глаг.• выдавать• изменять• лишать• обмануть• обманывать• предавать• разочаровать• разочаровывать* * *1) (nie spełnić oczekiwań) подвести, разочаровать2) zawieść (stać się niesprawnym) отказать (стать неисправным)3) zawieść (zaszwankować) изменить (напр. о памяти)nawiązać, rozpocząć, wszcząć завести(начать)założyć (np. rodzinę) завести(обзавестись)zaprowadzić (odprowadzić) завести(отвести)nakręcić, uruchomić, zapuścić, pot. odpalić завести(привести в действие)nabyć, sprawić sobie завести(приобрести, обзавестись)mieć (dziecko) завести(ребёнка)zaprowadzić (ustalić) завести(установить)pot. nakręcić, podniecić разг. завести(побудить)* * *zawi|eść\zawieśćodę, \zawieśćedzie, \zawieśćódł, \zawieśćodła, \zawieśćedli, \zawieśćedziony сов. 1. завести; привести;ślady \zawieśćodły nas do nory следы привели нас к норе;
2. обмануть; подвести;on nie \zawieśćedzie он не подведёт (не подкачает), на него можно положиться;
\zawieść czyjeś nadzieje не оправдать чьйх-л. надежд;nie \zawieść nadziei оправдать надежды;
\zawieść zaufanie обмануть доверие+1. zaprowadzić 2. sprawić zawód
* * *zawiodę, zawiedzie, zawiódł, zawiodła, zawiedli, zawiedziony сов.1) завести́; привести́ślady zawiodły nas do nory — следы́ привели́ нас к норе́
2) обману́ть; подвести́on nie zawiedzie — он не подведёт (не подкача́ет), на него́ мо́жно положи́ться
zawieść czyjeś nadzieje — не оправда́ть чьи́х-л. наде́жд
nie zawieść nadziei — оправда́ть наде́жды
zawieść zaufanie — обману́ть дове́рие
Syn:
См. также в других словарях:
zawieść — dk XI, zawieśćwiodę, zawieśćwiedziesz, zawieśćwiedź, zawieśćwiódł, zawieśćwiodła, zawieśćwiedli, zawieśćwiedziony, zawieśćwiedzeni, zawieśćwiódłszy zawodzić ndk VIa, zawieśćdzę, zawieśćdzisz, zawieśćwódź, zawieśćdził, zawieśćdzony 1. «nie zrobić… … Słownik języka polskiego
zaufanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zaufać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiara w to, że komuś, czemuś można ufać, że ktoś, coś nigdy nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostoja — ż I, DCMs. ostoi; lm D. ostoi 1. zwykle w lp «to, co a. ten, kto nie zawiedzie, na czym, na kim można się oprzeć; oparcie, podpora, fundament» Mieć w kimś ostoję. Być dla kogoś ostoją. Przyjaciele byli w nieszczęściu jedyną ostoją. 2. biol.… … Słownik języka polskiego
przysięgać — ndk I, przysięgaćam, przysięgaćasz, przysięgaćają, przysięgaćaj, przysięgaćał → przysiąc przysięgać się pot. to samo, co przysięgać Przysięgał się na wszystko, że nie zawiedzie zaufania … Słownik języka polskiego
pewniak — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, a. IIa, lm M. i || pewniakacy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś okazujący pewność siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Udawać pewniaka. {{/stl 10}}{{stl 20}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokładać nadzieję — {{/stl 13}}{{stl 8}}{w kimś, w czymś} {{/stl 8}}{{stl 7}} liczyć, że ktoś (coś) nie zawiedzie, spełni oczekiwania, nadzieje, jakie się z tym kimś (czymś) wiąże : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokładać nadzieję w dzieciach, w Bogu. Politycy pokładają… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
polegać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, polegaćam, polegaća, polegaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mieć zaufanie do kogoś, wierzyć w kogoś, mieć pewność, że ktoś nie zawiedzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Polegać na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
